Nowe badanie wykazało, że „This Is My” pomogło odstygmatyzować chorobę Alzheimera — oto jak

Wywołało również ważną dyskusję na temat starzenia się i planów leczenia.

• W nowym badaniu zbadano pozytywny wpływ To my miał na temat leczenia i dyskusji na temat choroby Alzheimera.
• Okazało się, że fabuła Rebeki Pearson pomogła odstygmatyzować chorobę i doświadczenie opiekuna.
• Odkryto również, że wywołało to ważną dyskusję na temat planowania starzenia się i udziału w badaniach klinicznych.

Łagodny To my przed nami spoilery!

W ciągu sześciu sezonów To my zainicjował kluczowe rozmowy w rodzinnych salonach, które w przeciwnym razie nigdy by się nie pojawiły – o adopcji, żalu, życiu z niepełnosprawnością, starzenie się , Choroba Alzheimera choroby i nie tylko. Nowe badanie wykazało, że leczenie choroby Alzheimera już zmieniło sposób, w jaki ludzie ją postrzegają i dyskutują na lepsze.

Badanie przeprowadzone na 720 osobach i bardziej pogłębione rozmowy z 12-osobową grupą fokusową, opublikowane w Dziennik Komunikacji Zdrowotnej , którego celem było zbadanie, w jaki sposób podróż matki Rebeki Pearson z chorobą Alzheimera wpłynęła na planowanie przez widzów starzenia się i postawy wobec badań klinicznych.

Spektakl śledzi jej schyłek – od początkowej diagnozy łagodnego upośledzenia funkcji poznawczych do jej ostatnich oddechów – i jak jej dwaj synowie, Kevin i Randall , odsuń się od planów leczenia. Randall chce, aby Rebecca wzięła udział w eksperymentalnym badaniu klinicznym, aby ją uratować, a Kevin uważa, że ​​powinna pozostać blisko domu i rodziny. Jak się okazuje, jest to narracja, do której mogłaby się odnieść większość uczestników badania.

Choroba Alzheimera i opiekuńczy to wspólne doświadczenie wielu osób — dotyczy około 9 milionów dorosłych w Stanach Zjednoczonych na badanie, ale jest tak napiętnowane, że wielu boi się o tym mówić lub niewiele go rozumie. To my , będąc jednym z największych programów telewizji kablowej w czasie największej oglądalności w ciągu ostatnich sześciu lat, dotarł do około 12 milionów widzów, co czyni go idealną platformą do przełamywania barier.

Badanie wykazało, że historia Rebeki o chorobie Alzheimera skłoniła widzów do planowania starzenia się i zachęciła do bardziej otwartej komunikacji na temat choroby i opieki.

„Myślę, że zachęca to do rodzinnej dyskusji i usuwa część [piętna] nawet wypowiadania słowa „Alzheimer” – powiedziała 62-letnia uczestniczka. „Właściwie myślę, że serial… otworzy oczy ludziom, którzy być może nie wiedzą wystarczająco dużo, aby rozpoznać, że są to wczesne oznaki choroby Alzheimera” – dodał 55-letni mężczyzna.

„Gdybym natknął się na kogoś w sytuacji Rebeki, zdecydowanie promowałbym badanie kliniczne”.

Badacze postawili hipotezę, że omawiając spór Randalla i Kevina na temat leczenia Rebeki, uczestnicy staną po stronie jednego lub drugiego brata. Byli jednak zaskoczeni, że każdy uczestnik grupy fokusowej, z których wszyscy mieli jakieś osobiste doświadczenia związane z chorobą Alzheimera, rozumiał obie strony.

„Gdybym natknął się na kogoś w sytuacji Rebeki, zdecydowanie promowałbym badanie kliniczne” – powiedziała 65-letnia uczestniczka. „Wierzę, że to niekoniecznie uratuje Rebeccę, a nawet jej pomoże. Ale myślę, że to… pomogłoby tym w przyszłości” – dodała 48-letnia kobieta. „Myślę, że to byłoby ryzyko. Nie jestem pewien, czy wyślę mamę – powiedział inny.

Pisząc historię Rebeki, To my współpracowali twórcy Hollywood, zdrowie i społeczeństwo — organizacja, która dostarcza aktualne informacje do narracji dotyczących „zdrowia, bezpieczeństwa i ochrony” — aby zapewnić jak najdokładniejsze przedstawienie. I było tak dokładne, że autorzy badania zasugerowali lekarzom wykorzystanie klipów z programu, aby wspomóc komunikację z pacjentami i ich rodzinami, pisząc, że „mogą być cenne” do obserwacji po diagnozie, a przyszłe badania mogłyby dalej zbadać, w jaki sposób mogą pomóc.

Ten eksperyment jest kolejnym dowodem na to, że sztuka i media mogą mieć znaczący pozytywny wpływ na rzeczywisty świat, a autorzy badania zachęcają pracowników służby zdrowia, aby o tym pamiętali, a nawet szukali przyszłych możliwości.

W końcu przeciętny dorosły spędza około 2000 godzin rocznie oglądając telewizję w porównaniu z tą, którą spędza w gabinecie lekarskim, według badania, więc jest to całkiem sprytny sposób na przesłanie wiadomości – zwłaszcza tak ważnej jak ta.