Oscar Wong/Getty Images Zanim dotrzesz do końca tego zdania, prawdopodobnie spojrzysz, dotkniesz lub przynajmniej pomyślisz o sprawdzeniu telefonu . To znaczy, jeśli jeszcze nie czytasz tej historii na jej temat.
Nie potrzebujesz statystyk, aby wiedzieć, że w dzisiejszych czasach prawie wszyscy są przyklejeni do ekranów w kieszeniach, ale i tak są tutaj: Według Pew Research Center 92% dorosłych Amerykanów ma telefon komórkowy, a 90% tych posiadaczy telefonów komórkowych twierdzi, że gadżet jest często przy ich boku. Prawie jedna trzecia twierdzi, że nigdy, przenigdy nie wyłączają swoich telefonów.
Tak, technologia jest przełomowa i rewolucyjna i zmieniła wiele naszych zawodów, branż i życia. Ale pod innymi względami sprawia to, że jesteśmy poważnie zaniepokojeni, mniej produktywni i bez końca rozpraszani, nawet jeśli nie lubimy się do tego przyznawać. Atak naszej codziennej (nad)ekspozycji na technologię stworzył stosunkowo nową formę niepokoju, która polega na potrzebie pozostawania w kontakcie, mówi psycholog badawczy dr Larry D. Rosen , emerytowany profesor i były kierownik wydziału psychologii na California State University, Dominguez Hills i autor nadchodzącej książki Roztargniony umysł: starożytne mózgi w świecie zaawansowanych technologii . „Nasze telefony piszczą, migają, wibrują – wszystko, co ma zwrócić naszą uwagę”, mówi. „Ciągle czekasz na następne powiadomienie”. (Chcesz nabrać zdrowszych nawyków? Zarejestruj się, aby otrzymywać wskazówki dotyczące zdrowego trybu życia prosto do Twojej skrzynki odbiorczej ...po prostu, wiesz, wyłącz powiadomienie!)
Powoli, ale pewnie przyzwyczailiśmy się do tych dźwięków i brzęczeń, mówi Rosen, podobnie jak psy Pawłowa. „Z każdym dzwonkiem nasz mózg wydziela trochę kortyzolu lub trochę dopaminy — e-mail lub sms sprawiają, że czujemy się zestresowani lub szczęśliwi — a to powoduje, że jeszcze szybciej reagujemy” – mówi. Mówi, że dawno minęły czasy, kiedy można było zostawić telefon w domu, gdy po prostu wybierałeś się na krótką wycieczkę do sklepu spożywczego. Dzisiaj, jeśli ktoś odważy się opóźnić odpowiedź na Twój tekst, prawdopodobnie zakładasz, że powiedziałeś niewłaściwą rzecz.
Przynajmniej nie jesteśmy sami. Różni ludzie odczuwają ten niepokój telefoniczny, mówi Rosen, nie tylko ci z nas, którzy na początku są bardziej niespokojni. Oto kilka bardzo konkretnych sposobów, w jakie Twój telefon poważnie denerwuje Cię, oraz co z tym zrobić.
Niski poziom naładowania baterii
Georgejmclittle/Shutterstock Dziewięćdziesiąt procent z nas cierpi z powodu tej szczególnej formy niepokoju telefonicznego, zgodnie z Niedawne badanie 2000 użytkowników smartfonów w USA przez producenta elektroniki LG. Ankieta wykazała, że osoby z niskim poziomem lęku przed baterią stwierdziły, że czuły się spanikowane, gdy ich bateria telefonu spada poniżej 20% z powodu zbliżającego się zagrożenia zejściem z sieci. – To panika – mówi Rosen. „Nie sądzisz, że będziesz miał czas, aby go naładować i nie wiesz, jak zachować połączenie, jeśli go nie naładujesz”. Główny objaw LBA? Proszenie obcej osoby o pożyczenie ładowarki. „Kiedy spojrzysz na zachowania ludzi związane z tym lękiem, wyglądają na dość obsesyjnych” – mówi Rosen. (Czy twoja komórka wyczerpuje twoje szczęście?)
Zespół wibracji fantomowych
Czujesz wibracje w kieszeni i wyciągasz telefon, aby zobaczyć, kto dzwoni — tylko po to, by dowiedzieć się, że wibracja była po prostu wytworem Twojej wyobraźni. „Dziesięć lat temu, gdybyś poczuł szelest w kieszeni, byś sięgnął w dół i podrapał” – mówi Rosen. „Teraz, nawet jeśli wiemy, że nie nosimy telefonu w kieszeni, nie sądzimy, żeby to było swędzenie”. Powoli, ale pewnie, jak mówi, zjawisko wibracji fantomowej przejęło kontrolę.
Najnowsze badania sugeruje, że im bardziej martwisz się o pozostanie w kontakcie, tym bardziej prawdopodobne jest, że błędnie zinterpretujesz swędzenie jako powiadomienie Snapchata lub przychodzący SMS. W związku z tym zespół ten jest czasami określany jako „ringxiety”.
Nomofobia
Racorn/Shutterstock Jesteś nomofobem, jeśli boisz się być bez telefonu. 2015 badanie opracował kwestionariusz nomofobii, aby zmierzyć ten strach i stwierdził, że im bardziej zgadzasz się ze stwierdzeniami typu „Byłbym zirytowany, gdybym nie mógł korzystać ze smartfona i/lub jego możliwości, kiedy tego chciałem” oraz „Gdybym nie miał mojego ze mną smartfonem, czułbym się niespokojny, ponieważ nie mogłem natychmiast porozumieć się z rodziną i/lub przyjaciółmi — hej, wszyscy tam byliśmy — im bardziej jesteś nomofobem. Kolejny 2015 badanie przetestuj tę koncepcję, zmuszając niewielką grupę użytkowników iPhone'a do rozwiązywania zagadek wyszukiwania słów, ignorując dzwoniące telefony. Zgłaszali większe uczucie niepokoju, a ich tętno i ciśnienie krwi wzrosło, a także czuli, że radzą sobie gorzej z zagadkami.
FOMO
Bloomua/Shutterstock Strach przed utratą może być pierwszym stresorem smartfona. Jest to wywoływane najczęściej przez posty w mediach społecznościowych, które sprawiają, że długo jesteśmy częścią tego, co się pyszni, niezależnie od tego, czy jest to wyprzedany koncert, ekstrawagancki rodzinny obiad, czy pierwsze kroki wnuka. W jednym z badań Rosena śledzono korzystanie ze smartfonów wśród studentów przez 8 tygodni. Uczniowie używali telefonu średnio cztery razy na godzinę, jednorazowo tylko przez 4 minuty. Dlaczego krótkie serie? „Tak bardzo boimy się przegapić” – mówi. Naturalnie porównujemy się do idealnych na zdjęciach wersji życia naszych przyjaciół i rodziny w tych „gramach i Snapach”, co może prowadzić do uczucia zazdrości, a nawet depresji. Następną najlepszą rzeczą do życia tym życiem jest bycie pierwszym, który je polubi lub skomentuje. (Oto, jak Twój telefon może stwierdzić, czy masz depresję .)
Więc co możesz zrobić?
Stałe połączenie oznacza, że nigdy nie dajemy naszym umysłom szansy na natknięcie się na kreatywne myśli. „Pozbawiamy się jakościowego czasu spędzanego z przyjaciółmi i rodziną, ponieważ spędzamy więcej czasu patrząc na to, co jest w naszym telefonie, niż na to, co jest na ich twarzach”, mówi Rosen. Zmniejszamy nasze umiejętności komunikacji osobistej, ponieważ brakuje nam tych emocjonalnych chwil i całkowicie niszczymy nasz sen, zostawiając włączony dzwonek, podczas gdy telefon leży na naszych stolikach nocnych. Znasz wszystkie okropności, ale to nie znaczy, że chcesz się wycofać.
Na szczęście małe zmiany mogą prowadzić do dużych ulepszeń. Zacznij od ustalenia harmonogramu sprawdzania telefonu, mówi Rosen. To nie musi być zniechęcające: ustaw minutnik na zaledwie 15 minut. Po wyciszeniu telefonu odwróć go ekranem w dół, aby nie widzieć żadnych powiadomień. Gdy minutnik się wyłączy, masz 2 minuty na obejrzenie tego, co chcesz w telefonie. Następnie powtórz. „Zaczniesz zauważać, kiedy staniesz się w tym dobry – a przełamanie nawyku może zająć cały tydzień – że kiedy włączy się alarm, wyciszasz go i pracujesz dalej” – mówi Rosen. Wtedy nadszedł czas, aby podkręcić licznik do 20, 25, a nawet 30 minut.
Kiedy dobijesz do trzydziestki, „radzisz sobie cholernie dobrze, biorąc pod uwagę, że podwoiłeś swój normalny czas” – mówi. Następnie możesz powiadomić osoby, z którymi najczęściej się komunikujesz, że sprawdzasz telefon tylko co 30 minut i oczekujesz wiadomości od Ciebie tylko w tych odstępach czasu.
Gdy zaczniesz czuć się komfortowo, zastosuj tę samą zasadę do swojego wolnego czasu. Niektóre firmy stosują zasadę „od 7 do 7”, wyjaśnia Rosen. Pracownicy mogą wysyłać e-maile w dowolnym momencie, ale powinni oczekiwać, że ich notatki zostaną przeczytane w godzinach od 7:00 do 19:00. Na godzinę przed snem (wiesz, co się dzieje) wyłącz całkowicie telefon i zostaw go w innym pokoju. „Wiem, że to bardzo trudne, ale sprawdzanie telefonu w środku nocy psuje sen” – mówi Rosen. I nie, dodaje, ty nie musisz używać go jako alarmu. - Budzik można kupić w sklepie za 99 centów.
